Απίθανη διαφήμιση του νερού Carpatina στη Ρουμανία.
Το σχετικό link
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
Pop culture & counter-culture in '68
Θρυλικές μορφές του καλλιτεχνικού στερεώματος αποτυπώνονται σε φωτογραφίες από τα τέλη της δεκαετίας του '60.
Το σχετικό link
Το σχετικό link
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Πολυτεχνείο
Να κρατήσουμε ζωντανά τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και να παραδειγματιστούμε από τον αγώνα των φοιτητών για μία καλύτερη κοινωνία.
-----------------
Νοέμβρης '90- Διονύσης Τσακνής
Τη μέρα αυτή που διάλεξα εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα στο φως να καταθέσω
πώς πήρα τέτοια απόφαση δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομηντατρία
και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα
στα κόμματα γαντζώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια
μα νιώθω σαν μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη
σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
τραγούδια και μισόλογα στο φως να καταθέσω
πώς πήρα τέτοια απόφαση δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομηντατρία
και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα
στα κόμματα γαντζώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια
μα νιώθω σαν μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη
σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
Vicky Cristina Barcelona
Vicky Cristina Barcelona
http://vickycristina-movie.com/
Πρωταγωνιστούν: Javier Bardem, Patricia Clarkson, Penelope Cruz, Kevin Dunn, Rebecca Hall, Scarlett Johansson, Chris Messina
Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγή: Letty Aronson, Gareth Wiley, Stephen Tenenbaum
Βραβεία: Official Selection – 2008 Cannes
Πρωταγωνιστούν: Javier Bardem, Patricia Clarkson, Penelope Cruz, Kevin Dunn, Rebecca Hall, Scarlett Johansson, Chris Messina
Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγή: Letty Aronson, Gareth Wiley, Stephen Tenenbaum
Βραβεία: Official Selection – 2008 Cannes
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Ο "Μπαμπινιώτης" της ηλεκτρονικής γλώσσας που αναδύθηκε μέσα από τα forum, τα blogs, τα role playing games και όλους τους χώρους στους οποίους "συχνάζουν" οι απανταχού διαδικτυωμένοι νεολαίοι. www.urbandictionary.com
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008
Τι πνεύμα ευγενικό γκρεμίζεται μπροστά μου...
Κι εγώ... από όλες τις γυναίκες πιο έρημη... που έχω δεχθεί των όρκων του τη θεία μελωδία....
Έφτασα να παραμιλώ σαν την Οφηλία, μετά από όσα είδα, άκουσα και έμαθα.
Έκλεισα τις πόρτες, έβαλα τη ρόμπα και τα μπικουτί κι έκατσα να τα σκεφτώ και να τα αναλογιστώ
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους μπουκλοφόρους και την αδελφότητα της μπούκλας!
Μόλις διάβασα την ιστορία του Ζαν Μπουκλί που με συγκίνησε ιδιαιτέρως, δεδομένου ότι, ως παιδί, ετύγχανα ανάλογης ρατσιστικής αντιμετώπισης από ισιομαλλούσες φίλες.
Κι εγώ... από όλες τις γυναίκες πιο έρημη... που έχω δεχθεί των όρκων του τη θεία μελωδία....
Έφτασα να παραμιλώ σαν την Οφηλία, μετά από όσα είδα, άκουσα και έμαθα.
Έκλεισα τις πόρτες, έβαλα τη ρόμπα και τα μπικουτί κι έκατσα να τα σκεφτώ και να τα αναλογιστώ
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους μπουκλοφόρους και την αδελφότητα της μπούκλας!
Μόλις διάβασα την ιστορία του Ζαν Μπουκλί που με συγκίνησε ιδιαιτέρως, δεδομένου ότι, ως παιδί, ετύγχανα ανάλογης ρατσιστικής αντιμετώπισης από ισιομαλλούσες φίλες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
