Τι πνεύμα ευγενικό γκρεμίζεται μπροστά μου...
Κι εγώ... από όλες τις γυναίκες πιο έρημη... που έχω δεχθεί των όρκων του τη θεία μελωδία....
Έφτασα να παραμιλώ σαν την Οφηλία, μετά από όσα είδα, άκουσα και έμαθα.
Έκλεισα τις πόρτες, έβαλα τη ρόμπα και τα μπικουτί κι έκατσα να τα σκεφτώ και να τα αναλογιστώ

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους μπουκλοφόρους και την αδελφότητα της μπούκλας!
Μόλις διάβασα την ιστορία του Ζαν Μπουκλί που με συγκίνησε ιδιαιτέρως, δεδομένου ότι, ως παιδί, ετύγχανα ανάλογης ρατσιστικής αντιμετώπισης από ισιομαλλούσες φίλες.